Ne çabuk geçti 1 yıl…
Geçen sene 3 Ocak’ta başladım işe. Kızımdan ayrı kalmak çok zordu. Onun her şeyini kaçırıyordum, hele ilk 1 hafta kabus gibiydi.
İşe yeniden adapte olma süreci, bunun yanında evde bekleyen 6,5 aylık minik bir kız çocuğu… Neyse ki katı gıdaya geçmişti de içim biraz daha rahattı, hem de annem bakıyordu. Her gün günde iki kez süt sağıp akşam kızıma götürüyordum. Gerçi derindondurucuda stokta çok süt vardı:) ama sütümün azalmasını istemiyordum.
Durum böyleyken çok sıkıntılı bir döneme girdim. İmdadıma işyerinden arkadaşım Erkan yetişti. Bloğumun fikir babası odur.
“Duru’ya bir site yapalım, hem sen yazarken vakit geçer hem de ilerde Duru okur, keyifli olur” dedi. Anneler çocuklarına yazılı günlük tutmak yerine blog yapmayı tercih ediyordu artık.
Altyapıyı Erkan kurdu, nasıl kullanacağımı da öğretti. Erkancım, sana da tekrar teşekkür ederim buradan, iyi ki varsın:)
Ufaktan başladım yazmaya.
İlk yazım burda, 28 Ocak 2010’da yazmışım, nasıl da belli acemiliğim, ne yazacağımı bilemiyordum ki başlarda. Sitemin bilgi verici değil daha çok kızımın adına tuttuğum bir günlük tadında olmasını istedim. Duru’nun neler yaptığını anlatan bir blog olacağından ismi de “Minik Duru neler yapıyor?” olmalıydı.
Önce birkaç deneme yazısı yazdım. Sonra geçmişe dönük olayları da kayıt etmem gerektiğini düşündüm, hamileliğim, Duru’nun doğumu, isim koyma töreni vs. Evdeyken Duru’yla ilgilenmekten günlük tutmaya çok da vaktim olmamıştı, önemli şeyleri yazıyordum bir deftere. Hafızayı devreye soktum, zaten sahne sahne aklımdaydı her şey. Yalnız tarihler biraz siliniyor o kadar…
Yazıları biraz biriktikten sonra 11 Şubat’ta Erkan siteyi yayınladı.
Şimdi sitede yayınlanmış 181 yazı var, bu da 182.si. Duru büyüdükçe, yaptığı şeyler daha fazlalaşıyor, dolayısıyla yazılar da sıklaştı.
Şimdilik aylık 2000’e yaklaştı ziyaretçi sayım, bununla ilgili de bir beklentim yoktu, bu da bonusu oldu.
Bakalım, elimden geldiğince, yazmaya devam edeceğim.
İlerde Duru okusun. Anne ve babasının onu ne kadar sevdiğini okusun satırlarda. Bir adımının, söylediği bir kelimenin onlar için ne kadar değerli olduğunu bilsin. Anneannesinin ne kadar fedakâr bir kadın olduğunu görsün. Ailenin diğer bireyleriyle, onu sevenlerle yaşadıklarını, ilişkilerini, fotoğraflarını, öğrendiklerini, gelişimini, dönemlerini okusun, kendi büyüyüşüne şahit olsun. Benim gözümden, benim dünyamdan…
Umarım ilerde okuduğunda eğlenirsin kızım…
Nasıl geçmiş bir yıl… Dün gibi 🙂 Efenim ben teşekkür ederim. Birinci yılı yeni bir tasarım ile kutlamak gerek derim 🙂
Tamam, araştırmalarım devam ediyor, bir taslak beğenince başına ekşirim yine:) Sağolasın…