Nedense her çocuğa öğretilir bu kısacık şiir. En azından bizim ailede. Benim, ablamın, Emir’in ilk öğrendiği şiir budur.
Dün akşam annemlerden dönerken Duru’ya söyledim bunu. Daha önce de söylüyordu ama ilk iki dizesini söylüyor sonrakileri bilemiyordu. Öyle güzel söylüyor ki artık, bir de elleriyle hareket de yapıyor şiiri okurken. Son dize yalan yanlış, “Serhan Bey’in kızıyım” kısmını ağzında yuvarlayıp başka bir şekilde söylüyor. Ben de öyle yapardım küçükken, duyduğum gibi söylerdim. Mesela bir şiirde “dinç olalım” geçiyordu, ben onu “tiç çalalım” diye anlayıp söylüyordum:)
İlk şiirini de dün eksiksiz okudu Duru Hanım, biraz yalan yanlış ama olsun, anlatılmaz o anı görmek lazım diyorum. Ses tonu, hareketleri, çok ama çok şirin:)