Bulut’u siteyi takip edenler bilir, Duru’nun anne karnından arkadaşı:) Yani aralarında 1,5 ay var, Seher’le aynı anda hamileydik, birlikte yan yana yürüyüşler yapıp yan yana çalışmıştık, dolayısıyla bizim bebeler de yan yana yüzüyorlardı karnımızda:)
Ondan mıdır bilinmez, Duru Bulut’u ayrı bir sever.
Geçen gün sordum, “Bak bir sürü arkadaşın var, ne güzel, hangisini seviyorsun daha çok” dedim. “Bulut” dedi direkt düşünmeden:) “Çok tatlı o” dedi bir de arkasından:)
Dün sabah işe giderken babasına “parka götür beni” dedi. Serhan da akşam seni Maxi’ye götüreyim dedi, söz verdi. Akşamına söz verdiğimiz için Maxi’ye götürdük Duru’yu. Hava yağışlıydı, gök gürlüyordu, korktu biraz Duru, bacağıma sarıldı. “Yukarıda bulutlar birbirine çarpıyor, ses çıkarıyor, korkma dedim”, sevmedi bu sesi. Ben bile ürkerim, haklı çocuk…
Bu arada ilk kez malum şeyi istemedi, bir yere gideceği için unuttu herhalde.
Neyse Maxi’ye gittik, orada bir oyun alanı var. Orada oynadı epey, iki kız daha vardı. Kaydıraktan kaydı, zıpladı, top havuzuna girdi. Yoruldu epey.
Gitme vakti gelmişti.
Arabaya bindik. Oturur oturmaz “Benim bulutum nerde” diye sordu. Anlamadık önce, hangi bulut diye sorduk, gökyüzündeki mi dedik. “Evdeki” dedi, sanırım Bulut’la çekilen resmini hatırladı. Sonra Serhan “Seher’in Bulut’u” mu diye sordu, “Eveettt” diye sevindi:)
Sanırım kızım Bulut’a aşık:) Babasının suratı ise görülmeye değerdi:) Duru’nun Bulut’u yalnızca ve yalnızca Serhan olmalıydı:)