Okuldan geliş saati 16.30 civarı, her gün 5 gibi ararım evi. Konuşur, akşam için “kaplumbağalı kart” gibi garip siparişler verir Duru. Yine konuştuk az önce, siparişini verdi. Ardından: “Sana bir şey söyleyebilir miyim?” “Söyle yavrum” “Seni seviyorum” “Ben de seni birtanem” Diyalog böyle sonlandı, akşamın bu yorucu saatinde detoks etkisi yaptı bu cümle. Sıklıkla bu… Okumaya devam et İşte bu bana yeter
Dopdolu bir pazar
Pazar günü dolu geçti. Kadıköy Süreyya Opereti’nde “Çocuk Dünyası” adlı oyuna gittik. Ben sıkıldım fakat Duru eğlenmişe benziyordu. Çocukluğumuzdaki oyunları tekrar ele almışlar, günümüz bebeleri pek bilmez bunları. Aslında iyi de olmuş, hatırladık hep birlikte fakat pek bir karışık işlenmişti bana göre… Kurgusunu sevmedim. Saat 3’ü geçerek bitti oyun. Hava güzeldi, Kadıköy sokaklarında turladık, yemek… Okumaya devam et Dopdolu bir pazar
Kurabiyeler kadar yumuşak ve tatlı bir Duru…
Cumartesi günü babaannelerdeydik. Halası sürpriz olarak Duru’ya kurabiye yapmış. Ama ne kurabiye, kedi, kaplumbağa, ayı… Özenmiş adeta. Duru’nun çok hoşuna gitti tabii bu jest. Yedik, içtik. Ayrılık vakti gelince halası bütün kurabiyeyi bize verdi götürmemiz için. Arabada gidiyoruz. “anne, kurabiyeleri ne yaptın” diye sordu. Hepsini aldığımı söyledim “Hmmm” dedi, durdu… Aradan bir süre geçtikten sonra,… Okumaya devam et Kurabiyeler kadar yumuşak ve tatlı bir Duru…
Duru ve Melis, nihayet…
Zamanın telaşından yoruldum. Yılbaşı geçti de Ocak da bitiyor diye… Ne yapıyorsun diye sorarsanız kocaman bir HİÇ olarak cevap verebilirim, günü tüketiyorum o kadar… Bu kadar karamsar bir başlangıcı neden yaptığımı sorarsanız, yapmak istediğim bazı şeyleri ertelemek ve sonunda bazılarını hiç yapamamak da yoruyor insanı. Hafta sonu 2 gün hemen bitiyor ve yapmak istediğimi bir… Okumaya devam et Duru ve Melis, nihayet…
İşim şımarıklık
Geçen akşam Duru’yla evcilik oynuyoruz. Nasıl oldu bilmiyorum, bu tip oyunları sevmez normalde. Dedesinin küçükken onun için aldığı çay-kahve takımını yeniden görünce evcilik duygusu depreşti herhalde:) Neyse, sözde, o işe gidiyormuş, ben de onu evde bekliyormuşum. Eve gelince çay içip sohbet etme havasında gelişiyor oyun… “Nasıl geçti günün kızım, çok yoğunsun herhalde, ne iş yapıyorsun”… Okumaya devam et İşim şımarıklık