Duru, bibuçuk… Ne çabuk geçti zaman demekten usandım artık, ama öyle…
Her gün daha değişen, daha şekillenen, daha ayrı bir kişilik olan Duru ile biz de öğrenip büyüyoruz. Onun için daha fazla ne yapabilirim, daha fazla ne verebilirimi düşünmekle geçiyor çoğu zamanım. Kitaplar, çeşitli kavram çalışmaları, oyunlar… Ama tüm bunların yanında ona verebileceğim(iz) en güzel şey sevgi ve her zaman onun yanında olacağımı(zı) bilmesi, bana, bize güvenmesi, aile sıcaklığını ona hissettirebilmemiz herhalde…
Çok yaşa, güzel yaşa, benim her gün büyüyen ama gözümde hep bebek kalacak Minik Duru’m…