Serhan’ı ne kadar zamandır tanıyorum hesaplayamıyorum bile:) Zannımca lise 1’den beri olmalı, yani 20 yıldan fazla… Ara ara yollarımız kesişti ama hep hayatımdaydı, aklımdaydı.
Geçtiğimiz cumartesi, 21 Mayıs’ta evlilğimizin 5. yılını kutladık. Ne zaman evlendik, ne zaman 5 yıl geçti anlamadım. Biraz klasik olacak ama sanki daha dün gibi.
Serhan; telaşlı ruhumun dingin ilacı o, huzurlu, olgun… Varlığı, hayatımı onurlandırıyor.
Minik meyve Duru’ya, o günün ikimiz için özel bir gün olduğunu, 5 yıl önce bugün evlendiğimizi anlattık, anlamasa da anlattık. Biliyorum ki hafızasına almıştır o.
Akşamına yemeğe gittik. Önce büyük adam gibi sandalyede oturdu. Biz de sevindik. Artık mama sandalyesine falan oturmuyor zaten, sıkılıyor. Azıcık ekmek yedi. Sonra başladı kıvranmaya, “in, in” demeye. İndi. Hani bizim masanın etrafında oyalansa sorun yok, denedim ama alıp başını gidiyor. Biz de peşinden tabii. Nöbetleşe yedik yemeklerimizi Serhan’la. Orada oyun odası da vardı, oraya götürdüm. Kalabalıktı, çıkmak istedi. Sonra masaların arasında dolaştık beraberce. Hareketli, enteresan bir yıldönümü yemeği oldu.
Ne diyeyim, nice hareketli yıldönümü yemeklerine diyorum:)