Duru’nun meme olayı devam ediyor. Şöyle ki; gündüzleri vermiyorum, akşam yatarken ya da hafta içi işten gelince ve uyurken veriyorum.
Gündüzleri alıştı biraz. Bazen zorluyor tabii. Çeşitli yöntemlerim var.
Öncelikle dikkatini başka şeylere çekmeye çalışıyorum “Hadi balkona çıkalım, top oynayalım, puzzle yapalım gibi”. Bu, o öğünü ya da krizi atlattırıyor çoğunlukla.
Geçen cumartesi yine gündüz krizlerinden birinde aklıma “Namaza gittim dönücem” geldi. Nereden geldi bilmiyorum:) esnaflar camlarına yazar ya ordan çağrışım yaptı beynime o anda. Bunu duyan Duru gülmeye başladı. Bu sefer olay oyuna dönüştü.
Birkaç gecedir zor uyuyor, sıcaklardan olsa gerek. Emdiği halde kucağımda uyur numarası yapıp bir süre sonra gözlerini açarak “yatak” diyor. Bizim yatağa yatıyoruz, 1 saat debelenip anca uyuyor. Dün gece de bunlardan biriydi. Uyudu zannettim, sonra baktım cin oldu. O arada tekrar kalktı, içeri gitti, biraz daha oynadı. Neyse, hâlâ uyumaya niyeti yoktu ama zorla yatırdım yatağa. Yan yana, öpüşe koklaşa debelendik Duru’yla. Şarkı söyledim olmadı, ninni söyledim ı ııhhh. Bizimkinin aklı başka şeyde. Krizi geldi yine. Gözümü kapattım “ben uyudum, namaza gittim dönücem” dedim. Daha istemedi. Aydede masalını anlattım yine, bu seferkini ben de beğendim, nasıldı unuttum ama, şu an hatırlamıyorum. Sonra uyuyakaldı.
Böyle işte. Sabah ateşi vardı, az önce aradı annem, uyuyormuş. Bu saatlerde uyuması mümkün değil. Yine mikrop kaptı bir yerlerden herhalde. Şu parklara falan gidip elini olmadık yerlere sürüyor, ondan mı oluyor acaba? 2 gün önce parktaydık, bilmiyorum.
Umarım çabuk atlatırız yine…