Duru; Caillou ve Pepe hastası, sanırım çoğu yaşıtı da aynı durumdadır. Dolayısıyla oradaki her görüntü, her söz hafızaya aynen kaydediliyor.
Mesela “Evet Kaptan”, “Başüstüne Kaptan” gibi bir şeyler söylüyordu geçenlerde kendi kendine, kim söylüyor dedim “Caillou‘da söylüyorlardı” dedi.
Duru’nun uyku saati iyice şaştı, çok çaresizim bu konuda:( Dün 12’ye geliyordu neredeyse, ağlama, salya sümük, bir mücadeleyle uyutuyorum. Önce yatağına yatıyor, şarkılar söylüyor, dönüyor. Sonra çişim geldi diye kalkıyor. Yine yatıyor. Sonra karnım acıktı diyor. Gecenin 11’inde çorba istiyor, ısıtıyorum. Zar zor 2 kaşık yiyip “Doydum” diyor. Sonra ben yatmaya gidiyorum diyorum. Peşimden geliyor isteksizce. Yine uyuyamıyor. En sonunda çıldırıp bağırıyorum:(
Böyle bir anda ben yatakta iken o kalkıp koridora gitti omuzlarını aşağı düşürüp, ağır adımlarla… Yere oturdu ve “Bu hiç adil değil” dedi. Gecenin o saatinde “yanlış duydum herhalde” diyerek tekrar sordum. Aynı cevabı verdi yine. Duruma uygun bir cümleydi ama… “Kimden öğrendin” diye sordum, “Pepe’den” diye cevap verdi. Kafamı yatağa gömüp çaktırmadan güldüm…
Bazen çaresiz kalır ya insan… Hani duyguları da karışır. Gülse mi ağlasa mı bilemez… Şaşıp kalır, daha kaba tabiri de var, şaşıp kelimesindeki harflerle yazılan ama yazmayacağım… Sen küçücük insancık olarak, o cümlenin kullanıldığı duyguyu anlayıp yeri gelince nasıl kullanabiliyorsun a benim minicik dev yavrum:) Ne diyeceğimi şaşırdım billah:)