Lale soğanları ekildi nihayet. Pazar günü Serhan ve Duru balkondaydı.
Duru artık hep erken kalkıyor. Bazen saat 8’e doğru, en geç 8’i biraz geçe uyanıyor bizim küçük hanımefendi.
Pazar günü televizyon açmadık. Sabahtan başladık, kitap okuma, hamur, ebelemece vs. derken aktivite tıkanıklığı ortaya çıktı. Duru’nun karnını 9.30 gibi doyuruyoruz. Biz daha geç kahvaltı ediyoruz. Saat 11 gibi sofraya tekrar oturunca “Gene mi kahvaltııı” diye beklenen tepkisini gösterdi.
Kahvaltıdan sonra, tam da ne yapacağımızı düşünürken Serhan “Hadi laleleri ekelim” demez mi Duru’ya… Ay bi sevindik bi sevindik:) Hemen montunu giydirdim Duru’nun, doğru balkona…
Bir ara baktım Duru bahçe makasıyla toprağı eşeliyor. Minik küreğini verdim eline. Saksıdan toprakları alıp ötekinin içine koymaya başladı. Çok memnundu halinden.
Çok iyi geldi bu aktivite ona.
Allahtan Serhan benim gibi değil, çok sabırlı. İkisi sakin sakin ektiler laleleri.
Ekimden sonra balkonun hali niceydi ama olsun…
1 saate yakın vakit geçirdiler birlikte.
