Daha da çok gidecek gibi duruyoruz. Hepimizde alışkanlık oldu. Atları zaten çok seviyoruz, Duru Papatya’yla arasında duygusal bir bağ oluşturdu. Onu çok özlediğini söylüyor sık sık…
Öyle olunca geçen hafta cumartesi yine bize Kenan Bey Binicilik yolları göründü. Duru içeri girer girmez “Papatyaaa, Papatyaaa nerdesiiin” diye bağırmaya başladı:) Neyse, yine sakinliğini ve sükunetini koruyarak bindi sevgili atının üzerine…
Serhan da ders aldı, bu kez daha iyiydi. Bir yerlerini sakatlamadan dersi tamamladı.
Duru, babasının indiği ata da bindi tabii…
Oradan ayrılmak istemedi yine. Zor ikna ettik.
Haftaya yine oradayız, bekleriz…