22 Nisan’da okulda Duru’ların partisi vardı. Onun için cumartesi kırmızı beyaz elbise arayışına girdim. Tabii hiçbir yerde doğru dürüst kalmamış, çünkü okullar hep bu iki renkte olan giysileri almışlar. Bir şey daha öğrendik böylece. Neyse puantiyeli bir elbise buldum.
Pazartesi sabahı hâlâ kötüydüm. Her yerim ağrıyordu. Annem de daha beter. Duru’yu hazırladım, güzel giydirdim. Gitmeden birkac poz çektim, bana böyle pozlar verdi:)
Okula bıraktım.
Duru gelene kadar kek yaptım, ortalığı topladım, yemek pişirdim. Bir baktım ki zaman gelmiş. Aşağı inip kızımı karşıladım, sarıldık, yapıştık:)
Güzel geçmiş, şiirler okumuşlar, şarkılar söylemişler.
“Atatürk öldü ama kalbimizde yaşıyor” diyor.
Çocuklarımız Atatürk sevgisiyle büyüsün hep…