Geçen akşam Duru’yla evcilik oynuyoruz. Nasıl oldu bilmiyorum, bu tip oyunları sevmez normalde. Dedesinin küçükken onun için aldığı çay-kahve takımını yeniden görünce evcilik duygusu depreşti herhalde:)
Neyse, sözde, o işe gidiyormuş, ben de onu evde bekliyormuşum. Eve gelince çay içip sohbet etme havasında gelişiyor oyun…
“Nasıl geçti günün kızım, çok yoğunsun herhalde, ne iş yapıyorsun” diye sordum.
Düşündü, gülerek “Şımarıklık” dedi:)
Ne öğretmen, ne doktor. Duru büyüyünce “şımarık” olacak korkarım:)